Wszyscy wszytkim, to i my!

Radosnych i Razem!

Mikro-choinka wypiętrzona stosikiem prezentów*, z którego największy jest dla Bebe (jak gdyby nigdy nic szyldzik podejrzany - sesese!), sięga skośnego sufitu wigwamu. Kopiec z grzybów czeka na kwaterunek w pierogach. Bigos już rozparcelowany w pudełkach po lodach, robi miejsce w dostępnych dwóch garnkach farszowi do pasztecików. Niemal poprawne politycznie filety z karpia topią się w odwilży przed wieczorny smażeniem. W głośnikach mieszanka świąteczna jacob-wedlowska*.

Doktorat, za podsycanie paniki, dostał trzy dni w zawieszeniu w szufladzie biurka. Zakaz widywania się ze skryptami i brak kolacji. Poczucie winy w ataku histerii tarza się po podłodze. Bebe jest tak zmęczona, że pedagogicznie ignoruje już z automatu.

*
Światełka choinki jak echa gwiazd odbitych w szybie nad głowami Bebe i Wiewióra. Od godziny siedzą w ciszy i patrzą na paczki, pakunki, podarki i koperty ze znaczkami z trzech różnych krajów. Sezam się otworzył, a jest ich przecież tylko dwoje.
- Bardziej podekscytowany jestem Twoją reakcją na prezenty niż tym, co się kryje w moich paczkach. To kiedy rozpakowujemy?

Może z prezentami jest jak z kocham cię? Jeśli nie na siłę, bo trzeba, wypada, należy. Jeśli po prostu, bo ja chcę dać tobie. Cieszą. Obie strony.



**

Janioł na mikro-choince.

 Gwiazdkowa Akcja Blogerska uratowała sytuację. Obok Fairytale of New York (Śpiewaj Bebe, śpiewaj! To najbardziej romantyczna piosenka o Świętach! Jesteśmy Irlandczykami!) w tym roku Bracia, patrzcie jeno! Wiewiór szeleści z rosyjskim akcentem w chórku z dziennikarzami Trójki: Krok po kroku... wieszając nowego janioła wśród ziomali niebiańskich, po lewej, żeby się mikro-drzewko nie położyło. Na koniec w osobistym filmie, sama Danusia z Książek Zbójeckich składa życzenia pomyślności. A łza jak w wesołym miasteczku w oku się kręci.

Cmoki jak smoki!
Niech Wam Janioły stróżują,
a herbata w miłym towarzystwie nigdy się nie kończy.