Marne skutki oszczędzania czasu, czyli bajka o wojnie goblinów

"Nikt nie zauważył, że oszczędzając czas, w rzeczywistości oszczędzał coś zupełnie innego" 

- wolne tłumaczenie z "Momo" Michaela Ende

Tysiąc goblinów bawi się w wojnę. Jedni w okolicach kolana, drudzy tuż nad lewym pośladkiem. Pole ostrzału rozbłyska ładunkiem elektrycznym przy każdym kroku, przewrocie, zgięciu, podniesieniu. Wojna niesie owoce odległym krajom prawej łopatki, które w meksykańskiej fali tłuką młoteczkami w nerwy prawej ręki. Morze trunków przelewa się przez nerki, ze szwajcarską dokładnością wysyłając Bebe z królami piechotą.

Nikt dokładnie nie pamięta, jak się to wszystko zaczęło. Stare kroniki wspominają wrześniową kampanię i ciężkie roboty przykomputerowe. Warty opuściły posterunki w lesie, normy biegowe nie zostały wykonane. Byle szybciej, dalej, więcej. Słowotwórcze labirynty karmiły opozycję. Podobno ogniem zapalnym była jednak pewna za sofa. Stopy, na wyżynach poręczy, marzły w oszczędzającej na ogrzewaniu kwaterze wyspowej. Bebe obudziła się za burtą na niedoodkurzanym dywanie i soplem zamiast nerki.


Wiewiór masuje węzełki pleców, herbaty donosi, dokupuje żurawinę (nadal z olejem!) i sok dla Europejczyków ze wschodu (bo czerwony!), puszcza amerykańskie komedie romantyczne, głaszcze po policzku, pomaga gotować zupę cytrynową. Świetna z niego siostra.

Siostro!
Bracie!
Żetem!


Przy łóżku tylko Tom Hanks, Meg Ryan, doktor Fleichman, kot Behemot, biznes książkowy, ósmy kolor tęczy i śmierć małej magii. Poczucie winy też się już pałęta za oknem. Że strata czasu. A właściwie siebie.