Kopciuszek z szewską pasją

Ostatnich ulubionych trzewików portret post mortem

Babcia Jadzia nie należała do Kopciuszków. Zawsze nosiła męskie mokasyny. Rozmiar 43. A że jabłko pada niedaleko od jabłoni, Bebe nie tylko odziedziczyła po antenatce charakter, ale i stopy. Mimo, że o dwa rozmiary mniejsze, to o obucie nadal trudno. Zwłaszcza, że gustem nie trafia też w ogólnie panujące trendy. Na sklepowych półkach błyszczy się, mieni, kwitnie, imituje, wdzięczy, mizdrzy. Barokowym przepychem w oczy kole. A im but prostszy, tym droższy (ale naprawdę mniejsza już o to) i mniej dostępny.

Niemal każde polowanie na pantofelki kończy się litanią odpowiedzi na to samo pytanie A te?
za ciasne, za małe, za szerokie, za duże, za twarde, zbyt wysokie, zbyt kolorowe, zbyt smutne, zbyt babciowe, zbyt eleganckie, zbyt kapciowe. 

A Bebe chce po prostu płaskie, zgrzebne i wygodne buty do sukienki. O sandałach nie wspominając, bo na nie w Czarnym Lesie szans brak. Tego lata panuje moda na flipflopizm (tylko co piąta stopa nie cieszy się stylem japońskim) oraz sockflopizm, zwany też kozim kopytkiem, tudzież gwałtem na skarpetkach i rajstopach. Czego Bebe, wielbicielka rajtek, kategorycznie odmawia.

Łowca wraca do domu ze zwieszoną głową, odpala internet. I choć Paproszkolandia ostrzegała, zaczyna wietrzyć kamaszki w wirtualnej przestrzeni. Na razie bezskutecznie.