Już ci niosą...

 Spieszę z ciągiem dalszym...

 Po czterech dniach perlistych salw śmiechu (Mama Wiewióra przyjechała z córką Wiewiórką), porannego sprzątania-krzątania [1], licznych zakupów zwłaszcza pamiątkarskich [2], opowieści dziwnych treści [3], lunchów na mieście [4] i taniego wina w domu [5], Mama Wiewióra z dziwną regularnością zaczęła nękać syna z pytaniem nie cierpiącym zwłoki:

- Kiedy wreszcie kupisz Bebe pierścionek?*

Wnioskujemy zatem, że Bebe została zaakceptowana.

* Odpowiedź na to pytanie zna tylko Bebe. Tymczasem Wiewiór nabył drogą kupna ozdoby uszne przecudnej urody. Dla Bebe, rzecz jasna, także very lovely. Na tyle, że w podtekście Mama Wiewióra dodała małymi literami: Nie wiem, jak ją znalazłeś, ale żeń się, bo ci ucieknie.

 

---

[1] Wiewiór robił wszystko, by Mama czuła się, jak w domu. Z namaszczeniem kruszył na dywan i sadził puste szklanki na wszystkich stołach. Co rano Mama przywdziewała żółte rękawice i przystępowała do ruchliwej medytacji. Kazała sobie zejść z drogi i nie przeszkadzać w porannych ablucjach wigwamu, co też wszyscy pokornie czynili. Nie zatrzymał jej nawet niedysponowany odkurzacz.

[2]Definicja głosi, że suwenir to wartość wokół przedmiotu a nie przedmiot sam w sobie. Suwenirem może być zatem wszystko, o ile zamyka lukę między doświadczeniem a wspomnieniem o nim. 

Zgodnie z powyższą teorią, na pamiątkę z Czarnego Lasu Wiewiórowa rodzina zakupiła: gumowe rękawice, nożyczki, trzy pary szelek, ciasteczka dla psa, dwa zestawy tanich długopisów, cztery kleje w sztyfcie, dwie skakanki, notes ze srebrną okładką, buty, semmel knoedel (o tak! z torebki!), pilniki do paznokci, dzwonki rowerowe, drzewko-odświeżacz do samochodu, zestaw śrubokrętów oraz dwa pierścionki z okiem Shivy.

To już wiadomo, co wysyłać w bożonarodzeniowych paczkach.

[3] o tym, następnym razem.

[4] o tym też, zwłaszcza, że zaangażowany został pewien duży guzik.

[5] Taniego w porównaniu z Wyspą (co trudne nie jest). Wino za 3,49! Białe! A tu czerwone za 1,99! Słodkie? Wytrawne? Nie ważne. Bierzemy dwie butelki! Bebe, ciebie upija już sam zapach korka*.

* Bebe najwyraźniej nie nadążała w spożyciu, czym zdecydowanie nadwątliła wiarygodność swego pochodzenia.