Rok

"Jedne dzieci przynosi bocian, inne helikopter!"

Kaczka (o Grudce) i nie to nie jest bajka

Rok temu o tej porze nikt nie przypuszczał nawet.

Że będzie miała blond czuprynę z idealnym tornado w samym epicentrum, asymetryczny kasownik z pięciu siekaczy i błękitne jeziora pod kurtyną rzęs.

Że jest z waty cukrowej o smaku karmelkowym, ergo przepisywać ją można na receptę pacjentom chorym na depresję i zgorzknienie duszy. Za to na diabetologię ma zakaz wstępu.

Że to miś koala. Pałający nienawiścią do wózkowych gondoli, fotelików samochodowych, mat edukacyjnych, okrutnego wygnania na zimne i nieznane lądy otwartych przestrzeni. Wiszący najczęściej na konarach moich ramion. Twarzą do świata (no bo ile, przepraszam, można oglądać facjatę matki?!). Tym samym w głębokim poważaniu mający ruch przeciw bocianim-gniazdom.

Że będzie człowiekiem do ludzi i nie przepuści nikomu.... adin, dwa, tri....spójrz mi głęboko w oczy... 

Że ani na plecach, ani w śpiworku, ani ze smoczkiem, ani pod kocykiem, ani z misiem, ani z butelką. Za to na boku, z nogą zarzuconą na wałek koca z twarzą zakopaną w barchanach tak, że trudno jest nie przypuszczać, że będzie kiedyś nurkować w głębinach bez akwalungu. 

Że szerokim łukiem a dwunożnie objedzie stadium raczkowania i ludzika Michelin.

Że z Frankiem Sinatrą, Georgem Michaelem, Koko, Bintą i Niebieskim Poniedziałkiem by New Order.

Że z przeźroczystym pudełkiem na głowie eksplorować będzie kolejne kosmosy.

Że najchętniej będzie słuchać głosu. Swojego głosu. A na początku 2016 otworzy słownik i poleci w długą. M(i)auu, (s)ka(r)peta, ba(m), ta(k) i (wzrusz!) Kac(z)ka!

Że ponad wszystko przedkładać będzie mandarynki, kiszone ogórki, szpinak i salami. Pluć mlekiem, papkami i marchewką w każdej postaci (spoglądając nam w oczy z wyrzutem "Znów próbujecie mnie otruć?!"). 

Że często będę widywać jej nogi dyndające w paszczy pralki.

Że w wieku 10 miesięcy zakocha się na zabój w polimerowym wyrobie przemysłu lalkarskiego lat 80-tych i że będzie z nim chodzić za rękę. Wszędzie. Nawet do łóżka. 

Że przez bity rok nie prześpi ciurkiem dłużej niż pięć godzin - co zdarzyło się raz. Ot, taki biały kruk naszego rodzicielstwa.

Że mimo usilnych starań rodziny i znajomych Królika, najbardziej cieszyć ją będzie pudełko z kolekcją washi tape, własne skarpety, nakrętki dla Franka i stara klawiatura. Oraz książki, konstrukcja książki, a nie tam jakieś "A powiedz, jak robi kurka?". Od święta zaś balon na patyku.

Że zmieni nic i wszystko. Prawie.


Rok temu o tej porze nikt nie przypuszczał, że napiszemy sobie taki scenariusz.
Kolejnych tęczowych Potomko!