Na haju z glukozy

Ultramaryna Wasiuczyńska wyjęła dla nas coś zza pazuchy!

(...)
Mniej więcej co dziesięć minut od dziesięciu dni rozmawiamy jedną kalką:
- Popatrz na nią.
- Słodka jest.
- No. I nasza.

(...)
Perpetua zrehabilitowała się za wszystkie błękity oddechowe świata. Pożyczyła nam samochód. Z własnej inicjatywy. Żeby tygodniowa Gertrudka nie musiała zwiedzać kolei podmiejskiej Miasta Stołecznego Bawarii. Tym samym, wizyta u chirurgów plastycznych (w dzisiejszych czasach człowiek już w tak młodym wieku miewa terminy na trzy miesiące wprzód) minęła nader aspektakularnie, tuż po tym jak uniknęliśmy Minotaura w labiryncie szpitalnych korytarzy. Doktor Wilk rozczulił się nad kostiumem misia, zamyślił nad Grudki obliczem, pogłaskał po policzku, kantem fartucha łzę otarł. Glukoza Grudki jest zaraźliwa, jednak nie tylko dla nas. Bladość cienia na ust koralu zezwala na głęboki oddech. Nawet chwilowe zapomnienie. Trwamy w różowym scenariuszu.

(...)
- Mam nadzieję, że teraz nie masz już obaw, czy jesteś dobrą matką?
- Te obawy dopiero teraz się zaczynają.

(...)
Ma coś z żółwia. Żółw Gustaw zażywał kąpieli słonecznych, wyrzuciwszy ze skorupy wszystkie kończyny i wyciągając długą szyję. Poziomy zaufania wzrastały mu w miarę ładowania baterii. Jedyna chwila, gdy można go było pogłaskać pod obojczykiem.

Ją też, pod hipnozą z pocałunków.

(...)
Śpi. Najchętniej na nas. I przy Meli Koteluk.
Dostawy w Beberazkach, na ten czas, wstrzymane.

(...)
Spodziewałam się armagedonu boleści, przykucia do łóżka, powrotów do zdrowia dramatycznych, jak powrót z wakacji do szkoły. Tymczasem gdyby nie ciepła bułka na moich kolanach, skłonna bym była przypuszczać, że nigdy nie rodziłam. Na wadze zaledwie 2,5kg na plusie, z czego 2,4 to zapewne atomowe kokosy dostarczające Gertrudce nowych wrażeń smakowych. Jeszcze nigdy TE cyfry nie miały tak małego znaczenia.