Kaczka się nie przejada!

Z zeszłorocznej Migracji Ludów wynikło coś znakomitego: Kaczka za miedzą*!

Pojechałam zatem na sabat zielonym autobusem w rajtkach czerwonych dla kontrastu, coby mnie Kaczka rozpoznała w tłumie. Słowiańskim zwyczajem dzierżąc w rękach chleb z orzechami włoskimi zamiast soli i herbatę z hipisowskich suszów prosto z Fryburga.

Nie trzymając blogowej społeczności dłużej w torturach niepewności uprzejmie donoszę, że:

A. Wbrew plotkom na Pudelek.pl, Biskiwt jest jak najbardziej prawdziwa. Z krwi, kości i serwatki, którą częstuje wszystkich odwiedzających. Wylewnie.

B. Biskiwt nie jest tanią podróbką Dyni, a tym bardziej klonem, ale całkiem nową, unikatową norwesko-kaczkową potomką.

C. Biskwit była w poprzednim życiu papugą. Jej zdziwiony wzrok świadczy jednak o tym, że liczyła na lepszy awans w reinkarnacji. Co najmniej na złotą kołyskę i mahoniowy tron pod palmą. A tutaj teutońska rzeczywistość zimą, leżak plażowy w salonie, a szafy Made in IKEA nadal w częściach. W proteście tkwi zatem na bocianim gnieździe ramienia Kaczki i nie zanosi się, żeby chciała w najbliższym czasie zejść na ziemię**.

Dopiero na odchodnym okazało się, że przywileju wieprzowiny z poliestru nie udzielono ciotce dożywotnio.

Dynia spod Tęczy drugiej nocy zaszczyciła mnie swą współobecnością, przerywaną chrapaniem przeponowym. Oraz pobudką o szóstej ("ciocia I want to mama") i ósmej rano ("ciocia, no sleeping any more!'). O ósmej pięć doznałam awansu statusu społecznego: warkocz à la Dynia zwieńczony świnką Peppą w miniaturze. Po czym Pierworodna otworzyła bibliotekę (zapisz mi Kaczko w testamencie, błagam, zwłaszcza "Vegetable glue"), a odkrywszy biegłość językową przyszywanej ciotki, kazała sobie czytać w tę i nazad w trzech dialektach. Czytałybyśmy pewnie do dzisiaj, gdyby nie imperatyw głodu nakazujący desant do kuchni.

Na śniadanie, obiad, podwieczorek i kolację częstowano frykasami, po części nabytymi w 'majn go to Kaufland buy more kiełbasa', po części we wschodnioeuropejskim raju (opis stopnia egzotyki u gospodyni o tu: klik!), do którego wzorem Kaczki zapałałam wielką miłością. Fotografuj! Będziemy blogować! - rzuca Kaczka wiodąc prym do wnętrza sezamu. Patrzcie:

Konfekcja w Fettglasur za 0,79 Euro/kg. Fabryka Czerwony Październik wygrywa w konkursie.
"Bierz z każdego po dwa, na drogę!"

Biskwit już pod sklepem musiała uregulować poziomy cukru. Pod kocykiem - rezerwy.

Egzotyczne doznania kulinarne: Mrożone Homo bez wafelka.

Wachlarz pierogów: polskie ruskie i rosyjskie z mięsem, kapustą i wiśniami.
"Pasztet! Jak ja dawno nie jadłam pasztetu!"

Poza tym lansowałyśmy się na Hauptstrasse, gdzie w speed shoppingu wykupiłam cały asortyment sklepu z rajtkami. A nieświadom czynu Wiewiór, oddalony o 100km, zakupił mi zdalnie elegancką fer-trejd-resajkling-hendmejd dwustronną spódnicę na napy, którą Dynia postanowiła z miejsca pożyczyć. Kaczka przyfastrygowała mi trochę naderwane skrzydła, wymierzyła kopniaki, kazała iść ścieżką Młodożeńca, Fangora, Lenicy, Mery Selery i Bamboletto oraz zabroniła pokazywać się bez zatemperowanych kredek. Idę pooddychać w torebkę.

Na odchodne dostałam pancerny tatuaż podobno zmywalny, co trzyma do dziś (Dynia), siedem kilo książek i jedno opakowanie witamin (Kaczka), zaproszenie na następny weekend - This guest is incredible! She is cooking, babysitting and eating everything. There must be something wrong with her.*** (Norweski).

Chcę więcej!
Kaczką się bowiem trudno nasycić.


* Byłaby nawet i za płotem, gdybyśmy nie urządzili desantu z wigwamu pod Spokojnym Karolkiem. Sacreble! Na miedzę nie można jednak narzekać, bo to granica już tylko powiatowa.

** Czym wzbogaci się niechybnie blogosfera, bo Kaczce łatwiej jednak jedynym palcem stukać w klawiaturę niż zmywać naczynia i rozpakowywać dobytek. 

*** Jest! Jasno różowe buty, które zburzył plany rodzinnej wycieczki w bagna lasu. Uff!