Międzygalaktyczny Zjazd Planet Nadziei

Korzystając z uprzejmości nadgodzin zrobiliśmy sobie zaduszkowy urlop w przeszłości.
Pojechaliśmy na północ, do Stumilowego Lasu, do Hipisów, na trzydniowy, doroczny, rocznicowy (bo dziesiąty) festiwal folkowy. Lub po prostu do domu. Gdzie się to wszystko zaczęło. O tu:

Zjechali się ludziska z całego świata i grali tak, że szkoda było spać: mongolskie niedźwiedzie ze śpiewem w przeponie, teutońskie chłopaki elekro-unplugged, cygańscy jazzmani, wegańscy wirtuozi gitary basowej, mistrzowie drum'n'bass na drewnianych łyżkach, kwartety smyczkowe z hiszpańskim wąsem, kuglarze, żonglerzy i kolaże na jednym kółku. Ukraińska kapela weselna (Musicie ich mieć na waszym ślubie - ekscytowali się hipisi) zagrała na słowiańskiej duszy Wiewióra, że nie wytrzymawszy tempa oberków, padł nieprzytomny z wrażenia (i po co? żeby mi chłopa zabili tymi skrzypeczkami?).

Okazało się też, ku mojej cichej rozpaczy*, w galaktyce najbliższych znajomych rozmnożyły się Planety Nadziei. Węszę spisek Państwa Teutońskiego. Dodali coś do wody czy rozpylali w powietrzu? Na nieoficjalnym zlocie kosmonautów na orbicie, poniosłam sromotną klęskę w konkursie "komu ciąża najbardziej ciąży" oraz "w stanie odmiennym nie jestem w stanie...". Słuchałam, przytakiwałam i pocieszałam. Bojąc się, że zgromadzone popełnią zbiorowe seppuku, ograniczyłam się do polewania soku z winogron i powstrzymałam się od wyznania "a ja nadal biegam". Ekhem.....

W międzyczasie, znajoma fotografka, sama nieomal-już-matka (no mówię, że coś rozpylili!), zaopatrzyła nas w karocę dla Potomka, po czym kazała wyprowadzić psa. Co skończyło się sesją w stylu wiejskim ze stodołą, ugorem i zadkiem mopsa w tle. Wstawiam tu jedno ujęcie, żeby szanowni czytacze mogli sobie ten wiekopomny obraz uplastycznić w głowach (za szopę na głowie odpowiedzialny jest włoski fryzjer, który w ostatniej chwili odmówił audiencji! Niech go wszyscy sykstyńscy!):

Za aparatem: królowa światłoczułości Maria, której zawdzięczamy soundtrack do ujęcia:
"Wypnij ten brzuch Bebe, bo go nie widać! Lala Barbara przestań żreć trawę!"

Tymczasem w Bawarii.....śnieży, a Wiewiór - świnia! - pożarł wszystkie ciastka!

*Wszak życzy sobie człowiek, że raz w życiu będzie wyjątkową niespodzianką dla społeczeństwa.