List wełną dziergany i... WIOSNA!!!!!!

Dowód spisku. Od MagOOmamy Mail Art w czystej postaci.

W wigilię trzydziestych urodzin, przyszła nieoczekiwana przesyłka.Wełniana. W sercu, w głowie i na kopercie. Z drobnym makiem kaligrafowanym wnętrzem. Od MagOOmamy, z którą znamy się li i jedynie w wirtualnej rzeczywistości. Pieczęć z guzika otwierałam otrząsając niedowierzanie, że są obcy ludzie, którym się chce. I to jak! Taka kopertę dziergałabym pół życia.

"Słyszałam!... - a skąd ona wie? - Ha! Bo ja mam swoich szpiegów, to tu, to tam, i wiem, że w turkusie z czerwienią lubisz, gruszki lubisz i rajstopy szaleńczo wzorzyste, alejki z książkami dziecięcymi w każdej księgarni! ;) i zieleń majową."

Eureka!

Dwa miesiące temu Bułka młodsza, zwana siostrą Bebeluszka, zadała mi mailowo pytanie typu "od czapy":
Co jest ci najmilsze? Jaki kolor, owoc, zwierzę, myśl, rzecz....

Nie wiem jak połączyły się ich dróżki. Nie wiem co z tego wyniknie, bo MagOOmama zdradziła się z etatowym angażem listonorki. Ze zdziwienia wyjść nie mogę. I czekam na ciąg dalszy niespodziewanki!

---
W Wigilię trzydziestych urodzin Bebeluszka, Wiewiórowi wylała się złota myśl:
- Są takie dni, które pamięta się zawsze. I wiele takich, co nie. Myślisz, że zapamiętamy dzisiejszy dzień? Dzień, w którym za pierwszym razem zdałem prawo jazdy. Dzień, w którym skończyłaś pisać doktorat?
- Jeśli opiszę to na blogu, na pewno! Nie gadaj tyle i chodź tańczyć! - tego wieczoru w prywatnym koncercie w wigwamie z widokiem na Aldi zagrała Caro Emerald . Podkręcicie głośniki!

---
A dzisiaj? Dzisiaj do emerytury kolejny rok bliżej.
Pierwsze od trzech lat urodzino-imieniny spędzane w bliskości. Za oknem wiosna, za ścianą chrapanie.

Pomyśleć, że w ostatniej dekadzie dane mi było mieszkać i studiować w trzech krajach, nauczyć się biegle dwóch języków, zakochać się sześć razy, by znaleźć tego jednego tam, gdzie wzrok nie sięgał, przepłynąć 500 kilometrów kajakiem z Brodnicy do Berlina, dotknąć osobistego dna i przebiec trzy godziny bez przerwy, łapać oddech na szczytach Alp i wydychać ciepło w lizbońskich tramwajach, zamieszkać z Wiewiórem i pięćdziesięcioma Hipisami w Stumilowym Lesie, uwierzyć, że strach ma wielkie oczy i dorysować mu w końcu powieki, nieść kaganek oświaty Wyspowym Azjatom, debiutować słowotwórczo online i na papierze, napisać doktorat w języku nam obcym i wiele więcej.

Siłą dedukcji, cieszę się na kolejne dziesięciolecie!

Najpiękniejszego!
Zróbcie dzisiaj coś, co Was uszczęśliwia.
Zacznę ja: Prezenty!

Znaczek-Unikat!